Als ik je zou vertellen dat ik bang ben (geweest) voor donuts, wat zou dan jouw reactie zijn? Zou je lachen, me raar aankijken of misschien wel met je ogen rollen, om weg te lopen met de gedachte: “die is niet goed snik.”
En als ik je, nadat jij mijn dagboekverhaal over de donut hebt gelezen, vertel dat ik nog steeds het liefst geen donuts aanraak. Wat is dan je reactie? Heb je er begrip voor, zou je me willen helpen om over deze angst heen te komen of denk je dat je in ieder geval niet hoeft te beginnen over een donut, omdat het een trauma is uit mijn verleden?
Vooroordelen
Het lastige aan een wereld met zoveel verschillende mensen is, dat je nooit weet wat voor persoon je voor je hebt staan. Je kent zijn of haar verhaal niet en je weet niet hoe die persoon zich voelt van binnen. De buitenkant is maar een schild, dat bij alles wat je meemaakt steeds harder en harder wordt. Alles wat jij denkt over een persoon kan heel anders dan de werkelijkheid zijn.
Wanneer je de caissière in de supermarkt een chagrijnige trien noemt, bijvoorbeeld omdat ze niet met een glimlach aan je vroeg of je het bonnetje erbij wilt. Sta je er niet bij stil dat er misschien van alles aan de hand kan zijn. Misschien is haar kat net overleden, of is haar relatie net uit. Misschien is het gewoon een momentopname en reageert ze bij de volgende klant weer een stuk vrolijker. Of misschien heeft ze het gewoon echt niet naar haar zin op haar werk en is ze al maanden op zoek naar een andere baan.
‘De mens’ is heel goed in het in hokjes stoppen van andere mensen. Wanneer je in de auto zit en de bestuurder voor je wisselt, waarschijnlijk per ongeluk, net iets te snel van baan waardoor hij/zij jou afsnijdt hoe reageer jij dan? Er is een grote kans dat je geïrriteerd bent, misschien zelfs boos en je zou zelfs die persoon uit kunnen maken voor van alles en nog wat. Dit zonder je te bedenken dat je zelf ook niet altijd perfect rijdt.
De toon is gezet en jouw conclusie is dat de bestuurder voor je arrogant en egoïstisch is. Terwijl je die persoon helemaal niet kent, nog nooit hebt gezien en je helemaal niet weet wie het is en wat zijn/haar verhaal is. Ook slurpt al dat geïrriteerd en boos zijn onwijs heel energie, wat zonde is van jouw dag.
Wanneer is het genoeg?
In de periode van mijn eetstoornis hoorde ik misschien wel dagelijks hoe jaloers mensen op mijn ‘slanke’ lichaam waren. Het enige wat ik kon denken was: “je moest eens weten. Is het uiterlijk dan echt zo belangrijk? Heb je liever van die graatmagere beentjes dan een leuk leven?”
Ik had dan wel dat slanke (ongezonde) lichaam waar iedereen jaloers op was, maar het heeft me geen moment een gelukkiger mens gemaakt. Van je eigen lichaam houden heeft niks te maken met het getal op de weegschaal. Want als je iets bij iemand anders mooier vindt, zal dit altijd mooier blijven en we zullen onszelf nooit goed genoeg vinden.
Het lukt je niet om gelukkig te worden als je niet dankbaar kunt zijn voor wat je hebt. Als je waardeert wat je hebt,
wordt wat je hebt alleen maar meer waard.
Als je de volgende keer op een terras zit met een vriend/vriendin, let dan eens op hoeveel opmerkingen je maakt over mensen die voorbij lopen:
“Zo, die heeft een grote neus”,
“Wauw, wat een mooi meisje, die heeft vast een veel leuker leven dan ik”,
“Zo, die kijkt boos, dat moet vast een vreselijk persoon zijn”,
“Wat doet zij nou populair en opvallend met haar korte rokje, wat een aandachttrekker”,
“Moet je die zien, wat een dik varken”.
Bedenk je dan eens wat dit met iemand kan doen. Iedereen heeft een verhaal, wonden en littekens. En bedenk je ook dat jij echt niet beter bent dat de mensen waarover je, op afstand, een mening hebt. Het gaat niet om het schild dat wij hebben, of hoe we eruit zien, het gaat om de persoon die erin zit! Als je iemand voor het eerst ziet dan weet je nog helemaal niks.
Iedereen is mooi, uniek en alles wat je meemaakt is van jou en hoort bij jou. Laat je niet beïnvloeden door mensen om je heen en doe wat jij wilt. Dans door de straten, zing zo hard als je kan en draag korte rokjes en hoge hakken. Of doe het niet, want misschien wil je wel heel iets anders. Dat is ook goed!
Zolang jij maar alles wat je doet, doet omdat jij weet dat het goed voor je is.
Alles wat we nodig hebben is liefde. Liefde voor je lichaam, liefde voor jezelf.
Maar ook liefde van een ander en liefde voor een ander.
Reactie plaatsen
Reacties
Weer heel mooi verwoord, Nancy 💪🏻❤️
Komt er ook een keer een boek uit met de mooie verhalen ? Ik vind elk verhaal erg boeiend.
Hoi Hans,
Bedankt voor je bericht!
Dit staat zeker op de planning voor op lange termijn.
Er is nog geen datum geprikt hiervoor maar ooit gaat dit zeker gebeuren. (:
Groetjes,
Nancy
Wat een mooi verhaal weer Nancy, heel mooi verwoord!