Sinds 2013 ben ik al meerdere keren op reis geweest. De eerste reis was in Ghana, waar ik, in een groep, een maand vrijwilligerswerk heb gedaan. Een jaar later was ik een maand in Nepal, daar heb ik drie weken vrijwilligerswerk gedaan en een week rondgetrokken met een vriendin.
In 2015 werkte ik vijf maanden als Au-Pair in de Franse Alpen en een jaar later ging ik voor de eerste keer naar Thailand voor twee weken. Allemaal prachtige en geweldige ervaringen die niemand mij meer af kan nemen.
Na deze reizen had ik nog één droom: voor langere tijd, alleen op reis naar zuidoost Azië. En die droom heb ik uit laten komen, in 2017 heb ik mijn backpack ingepakt en ben vertrokken. Aan deze reis denk ik nog steeds het vaakst terug.
Wat was ik zenuwachtig! Tot dan waren alle reizen in een groep, dus was ik nooit alleen. Nu kon ik echt mijn eigen plan trekken; gaan en staan waar ik wilde. Het was de vrijheid die ik wilde, maar tegelijkertijd was het ook heel eng om geen controle te hebben. Om niet te weten waar ik morgen zou slapen en wat er op mijn pad zou komen.
Ik besloot om mijn reis te beginnen met een hike van zes dagen door de jungle van Thailand. Daar ervaarde ik: dit is vrijheid! Met twee gidsen en vijf andere meiden trok ik de jungle in. Het was midden in het regenseizoen en we wisten niet wat ons allemaal te wachten stond. We sliepen een keer in een lokaal dorpje, tussen de zwijnen en zonder internetverbinding. En het gekke was… Ik voelde me er zo thuis.
Er waren geen zorgen, het enige waar we aan dachten was het moment zelf en misschien twee uurtjes vooruit. Morgen was niet belangrijk, net als alle andere dingen die in de wereld gebeurden.
Toen ik na zes dagen aankwam in Chang Mai, een grote stad in het noorden van Thailand, was het fijn om weer een douche te kunnen nemen. Maar wat moest ik weer wennen aan de drukte en alle berichtjes en informatie op mijn telefoon.
Ik wilde proberen om die rust mee te nemen op de rest van mijn reis. Maar al snel was het zo verleidelijk om, op een moment dat ik even niets te doen had. Om dingen vooruit te plannen en zorgen toe te laten in mijn hoofd.
Gelukkig was ik me hier bewust van en heb ik het zo veel mogelijk beperkt. Waardoor de reis nog mooier werd. Na de hike en een nachtje in Chiang Mai ben ik doorgereisd naar Pai, een klein stadje nog net iets noordelijker. Meteen al bij aankomst in het hostel, ontmoete ik veel leuke mensen van over de hele wereld. Op dat moment werd ik verliefd op het hostelleven.
Dit had ik nog nooit meegemaakt. In de middag ontmoet je mensen, die elkaar allemaal niet kennen, en dezelfde avond zit je met zijn allen in een restaurant en vertelt iedereen de mooiste en meest inspirerende verhalen. Alsof je elkaar al jaren kent.
Natuurlijk zitten er ook nadelen aan het overnachten in een hostel. Mensen snurken, worden op verschillende tijden wakker en gaan op verschillende tijden naar bed. Privacy heb je niet en soms is dit erg lastig. Zeker als je hoog sensitief bent (ik schreef er eerder een blog over). Hier moet je allemaal wel rekening mee houden en misschien is het niet voor iedereen weggelegd.
Ik kan mezelf ook wijsmaken dat reizen en overnachten in hostels niets voor mij is: ik hou van controle, ben hoog sensitief en hou ervan om mijn ritme te hebben. Sporten, yoga, wandelen, gezond eten… Allemaal dingen die bij mij passen. Spontaan op reis gaan, lijkt niet in dat rijtje te passen, maar ik bewees mezelf het tegenovergestelde.
Juist doordat ik tijdens het reizen buiten mijn comfortzone stapte, het avontuur aanging en soms voor grote uitdagingen kwam te staan, besefte ik me dat er meer in het leven is dan ‘mijn ritme’. Door de vrijheid die ik had tijdens het reizen, kon ik het op een manier doen die voor mij fijn was en goed voelde. Want het mooiste is, niks moet, alles mag.
Ja… ik miste het backpacken onwijs en daarom maakte ik in 2019, met mijn toenmalige vriend, een reis van zeven maanden door Azië. En zelfs na deze reis staan er nog een heleboel landen en plekken om te bezoeken en dingen om te doen op mijn lijstje. Iedere dag denk ik terug aan alle mooie avonturen die ik heb mogen meemaken en ik kan niet wachten om erover te vertellen.
Nu is het vooral wegdromen, foto´s terugkijken en ideeën opdoen. Want helaas ziet het er niet naar uit dat ik snel het vliegtuig kan pakken. Maar dit is niet erg, want totdat ik weer weg kan, blijf ik gewoon doorgaan met mooie dingen doen. Ook dichtbij huis kan je de meest mooie dingen beleven. Je mag je eigen tijd invullen, wees er zeker van dat je deze niet verspilt.
Wil je op de hoogte blijven van al mijn dagboekverhalen en blogs?
Schrijf je hier in voor mijn nieuwsbrief en ik stuur jou 1 keer per week een update.
Reactie plaatsen
Reacties